pól wektorowych
Encyklopedia PWN
mat. dla rozmaitości różniczkowej M — wiązka wektorowa π: TM → M, gdzie włóknem jest przestrzeń styczna TpM do rozmaitości M w punkcie p ∈ M, tj. przestrzeń wektorowa składająca się ze stycznych do rozmaitości w zadanym punkcie.
mat. operator różniczkowy, d. pola wektorowego 
(ax, ay, az) w punkcie M(x, y, z) jest skalar (liczba), oznaczany symbolem div lub ∇ (nabla),
(ax, ay, az) w punkcie M(x, y, z) jest skalar (liczba), oznaczany symbolem div lub ∇ (nabla),
mat. teoria mająca swoje korzenie w topologii algebraicznej, w oryginalnej formie (topologicznaK-teoria) — metoda badania przestrzeni topologicznych X, polegająca na studiowaniu wiązek wektorowych nad X.
krążenie, cyrkulacja,
mat. pojęcie z zakresu rachunku wektorowego; k. nazywa się całkę krzywoliniową z wektora pola (
) po zamkniętym konturze L (całka): 
, gdzie ax(x, y, z), ay(x, y, z), az(x, y, z) — składowe prostokątne wektora ();
fiz. prawo określające wielkość i kierunek indukcji magnet. (indukcja) w dowolnym punkcie jednorodnego izotropowego ośrodka dla pola magnet. wytworzonego przez przewodnik ze stałym prądem elektrycznym;
